Buğra… Zenginliğin gölgesinde büyümüş, gösterişli ama sevgisiz bir hayatın içinde kaybolmuş genç bir adam. Konservatuar sıralarında notalarla avunurken, ailesinin ilgisizliği ve gösterişli yaşam tarzı onun ruhunda derin boşluklar bırakmıştır. Hüveyda… Hayatın yükünü küçücük yaşında sırtlamış, acı kayıplarla büyümüş genç bir kadın. Annesini doğumda, babasını ve kardeşini ise ani bir trafik kazasında kaybetmiştir. Geceleri kâbuslarla uyanan, gündüzleri ise sabrın ve inancın peşinden giden kırık bir yürek... Ve bir gece… Mezarlıkta kesişen iki yaralı kalp... Bir yanda dünyadan kaçmaya çalışan bir kız, diğer yanda dünyaya karşı yabancılaşmış bir oğlan. Belki de hayatlarının dönüm noktası. "Yüreğin Alacakaranlığı" inanç, sevgi, kayıp ve arayış üzerine kurulu sarsıcı bir yolculuk. "Esir düştüm karanlıklara, firar edesim var uçsuz bucaksız aydınlıklara..." Efenim, gelin Buğra ve Hüveyda`nın yolculuğuna eşlik edelim.🌅

Savaşın gölgesinde büyüyen küçük bir yürek… Gazze’de yedi yaşındaki Yusuf’un gözünden anlatılan bu roman, bir çocuğun oyunla karışık hayallerine, bir annenin sessiz duasına ve bir halkın hiç sönmeyen umutlarına ses veriyor. Barış Geldi Dediler, bombaların gökyüzünü deldiği, toprakların sarsıldığı, ama yine de bir çocuğun kumdan kaleler yapmaya devam ettiği günleri anlatıyor. Gerçek, çarpıcı ve yürek burkan bir masal...

"Hakan, kendine gel kardeşim. Sana göre mi o kız. Bu kız Camiden çıkmıyor, sen ise bardan çıkmıyorsun. Bu kız hiç bir yabancı erkeğin gözlerine bile bakmıyor, sen daldan dala konuyorsun. Bu kızın elinden Kur`an-ı Kerim düşmüyor, senin elinden içki kadehi. O kadar ortak yönünüz var ki sayayım mı daha?" ** Gülsima eğik başını birdenbire kaldırarak gülümsedi. Nemli gözleri gülüşüyle birlikte ışıl ışıl oldu. Yüzünde şaşkınlığın ve sevincin verdiği değişik bir ifade vardı. Benliğini tarifsiz bir mutluluk sarmışken, bakışları Hakan`ın yüzünde geziniyordu. Kısa süren bir sessizliğin ardından, "Camiye mi gidiyorsun, Namaz kılmaya mı başladın sen?" diyerek sordu. ** "Bu asansörden mi çıkıyorum katlara? Kaçıncı katta Hakan`ın odası?" diye sevinçle sordu. Hakan`ı görme ümidi kalbini heyecanlandırmıştı. Onu görmek ve onunla konuşmak için sabırsızlanıyordu. "Durun hanımefendi," dedi danışmadaki kız ayağa kalkarak. "Hakan Bey sizinle görüşmek istemiyor.

Ben imkansız bir sevdaya tutuldum ama kim senin içim de kor gibi yanan bu sevdadan haberi yok ... Başım yerde sordum sevdiğim adama var mı gönlünde biri ? Benim ona olan duygularımdan habersiz beni bin parçaya bölen o sözleri sarf etti . Var Hümeyra sevdiğim hatta deliler gibi aşık olduğum biri var .

Özgür dirseklerin mutfak masasına yaslayıp öne doğru eğildi. "Seninle koşup oynamayı özledim." dedi Özgür. Burnunun ucuna doğru düşmüş olan gözlüğünü işaret parmağıyla eski yerine iterken. "Bende özledim" dedi Mutfak tezgahında uğraşırken. Başını yana çevirip kendisini izleyen Özgür`e bakarak. Özgür hafifçe tebessüm edip önünde ki bisküvili pastadan bir çatal aldı. Her zaman ki gibi bu tatlı da genç kızın yanındayken lezzetliydi. Yoksa, genç kız yanında yoksa bal, baklava olsa dahi tadını alamıyordu. "Şimdi de oyun oynayabiliriz" dedi Özgür hafif muzip sesiyle. Her zaman ki gibi, bir kaşını kaldırmış yüzünde hafif tebessümü vardı. "Ne?" Nükte`nin yüzünden şaşkınlık ve bir o kadar da anlayamamazlık okunuyordu. "Diyorum ki, eskisi gibi oyun oynaya biliriz. " "Ne oynayacakmışız? Nasıl olacak o?" Nükte`nin sesi alay doluydu. "Evcilik oynayabilriz. Sen anne olursun, ben baba." [Nükte: dikkat edince anlaşılabilen ince mâna. ] [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ]

İki yürek aynı acıyı tatmış olsa birbirlerinin dermanı kalplerine şifa olabilir mi ? Birbir evlatlarını kendi evladı görebilir mi?İmtihanla dolu olan bu dünya da sükunet içinde imtihanı verebilir mi.?

Kız ve erkeğin haramlara bakmamaya çalışıp karşılaştıkları ve helal yoldan birbirlerini sevmeye başladıklarının hikayesi bi erkeğin kırıcı konuşmadığı hikayemi okumaya hazır mısınız?

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

"Bir Demet Papatya" Hayat, bazen en sert sınavlarını en beklemediğimiz anda sunar. Mihri’nin yolu, hayalleri ve kalbinin en derin köşesinde sakladığı umutlarla doludur. Ancak genç bir hafızın sessiz dünyası, istemediği bir nişan ve aldatıcı bir insan olan Cengiz’in karanlık gölgesiyle sarsılır. Mihri, kendi ailesinin bile ona sırtını döndüğü bir anda, hayatının en zor kararını vererek kendini yeniden bulmak için uzaklara gider.. Ama papatyalar yalnızca bir kaçış değil, aynı zamanda kaderin bir davetidir. Mihri, Tarık’la – Geçmişinden ve inançsızlığından kaçan bir yabancıyla – burada tanışır. Ancak bu masalsı karşılaşma, beklenmedik engellerle sınanır. Aşk, inanç ve sabrın sınandığı bir hikaye. Mihri ve Tarık’ın yıldızlarla yazılmış kaderlerini okumaya hazır mısınız? "Bir Demet Papatya", bir papatyanın narin yapraklarında filizlenen büyük bir aşk hikayesini anlatıyor. Ay ve güneşin eşit olduğu gün, kalpler de eşitlenebilir mi?

Son sınıf ilahiyat öğrencisi olan Feyza, aynı zamanda part time kuran kursu hocalığı yaparken, nereden bilecekti ki daha önce kavgayla tanıştığı adamla bir kez daha karşılaşacağını? Atlas hep modern yetişmiş, tam bir din düşmanı iken Feyza ile nasıl bir etkileşimi olacaktı? İşte atlasın ailesinin şirketi düzenlemis olduğu kuran kursu öğrencileri için olan kamp onlar için ikinci bir fırsattı... Atlas Feyzayla doğru yolu mu seçecekti? Yoksa hayatına aynen devam mı edecekti???? "Ne yapıyorsun sen ya?!" Kafasını çevirip yüzüme baktığında, gözlerindeki öfke o kadar keskindi ki, neredeyse fiziksel bir darbe gibi çarptı bana. Gözlerini kıstı, dudaklarını sıktı. Küçük düşürülmüş, hakarete uğramış gibi bakıyordu. Sakin kalmak mı? Hayır. Bu, sadece bir kaza değildi. Bu, o gözlerde yıllardır taşınan öfkenin bahaneye kavuşmuş hâliydi. Dik durdum. Yüzümde en ufak bir mahcubiyet izi bile olmadan, net ve keskin bir sesle cevap verdim: "Biraz dikkatli yürümeyi öğrenirseniz, başkalarını suçlamanıza gerek kalmazdı." İçimde en ufak bir pişmanlık yoktu. Bir adım daha yaklaştı. Gömleğinin üzerine düşen kahve lekesini göstererek, küçümseyici bir ifadeyle devam etti: "Tabii ya... Suçlu benim. Siz zaten masumsunuz, değil mi? Dünya sizin etrafınızda dönüyor nasıl olsa." Sesinde öyle bir kibir, öyle bir tahammülsüzlük vardı ki, birkaç masa ötedekiler bile kafalarını kaldırmış, bakıyordu. İçimde öfke kabardı, ama onu bastırmadım. Bastırmayacaktım. İnandığım değerler, böyle anlarda susmak için değil, konuşmak için vardı. İleriye bir adım attım, omuzlarımı dikleştirerek gözlerinin içine baktım. "Sizin küçük dünyanızda başkalarını ezmek kolay, değil mi?" dedim. "Ama ne benim kimliğimi, ne inancımı, ne de duruşumu kirletemezsiniz. Kirlenen tek şey gömleğiniz oldu, ruhunuz değilse şükredin." "Bu ülke sizin gibi kara çarşaflılar yüzünden ilerleyemiyor . "İlerlemenin bedeli ruhu satmaksa, bin yıl yerimizde saysak da razıyız. Biz, Allah`ın izniyle, ne kimliğimizi ne haysiyetimizi terk ederiz."

Toprağın haykırışları oldu pusulam. Benliğimi bıraktığım kanatlarım ölümün habercisiyle buluştu. Sarmaşıklarına sarılı bedenler onun varlığında vücut bulurken, hayat verdiği topaktan can alacaktım. O kefene sarılmamış ruhları benim için süslerken, kasvetli havasını mavi kanatlarımla dağıtacaktım. Ruhu arşa çıkmış bu insanların, cellatlarının son tanıklarıydık biz. Varlığım yok oluşun miladı. Yaşamı var oluşun yok oluşu.

Kaderden kaçamazsın, istemediğin kadar ister, nefret ettiğin kadar seversin. Farklılıklar çıkmaz sokak olur, sonuna bakmadan koşarsın. Dengesiz, ukala tavırları ruhunda yer bulmuş bir adamla, huysuz ve asi bir kızın evlenmesi ne kadar doğruydu? Karakterleri zıtlaşmışken, yaşamsal farklılıkları bunlara harmanlanmıştı. Bahsettiğim şey, birinin doğrusu, onun yanlışıyken; onun doğrusu, birinin yanlışıydı. Hazırsanız, başlıyorum.

Yaren, küçük bir mahallede anneannesi ile yaşayan bir anaokulu öğretmeni olarak sade bir hayat sürerken, geçmişiyle yüzleşmeye hiç hazır değildir. Mahalleye taşınan bekar polis Ulaş ve küçük kızı, onun dünyasını altüst eder. Ancak bu rastlantı bir tesadüf değildir. Ulaş`ın ailesini yıllar önce öldüren kişi, Yaren`in öz babasıdır. Gerçekler açığa çıktıkça, geçmişin sırlarıyla örülü bu yakınlık, hem aşkı hem vicdanı sınayacaktır.

İnsan neyle yaşar? Ya da ne için yaşar? Kendisi için mi, yoksa etrafındakiler için mi? Yaşamak istediği için mi, yaşamak zorunda olduğu için mi? Ya da yaşamak zorunda mıydı ki? Peki ben ne için yaşayacağım? Hayattan zevk alan var mıydı? Hayattan nasıl zevk alınırdı? Hayattan zevk almak isteyen kimdi ki zaten?... Herşeye rağmen ben olabilirdim belki... ~ O her yerde, hep yanımda yada hiçbir yerde ve ben yalnızım. Ya da öyle olduğumu sanıyorum. Beni istiyor, yanına gitmemi istiyor... Bedeninimin kontrolünü eline almak istiyor... ~ "Korkmuyorum karanlığınla yüzleşmeye."dedi genç kadın. "Bunu sen istiyorsun!" Dedi genç adam, duvara yasladığı kadının kulağına doğru eğildi ve fısıldadı; "Ve ben sana istediğini vermeyeceğim. Seninle birlikte bu dünyada benim cehennemimi yaşamayacağız." Kadın adamın ondan çekilmesine izin vermeden tıpkı onun gibi fısıldadı; "Seninle birlikte bu dünyadaki cennetimi yaşamak için uğraşacağım." ~ Bizde zaman darmaduman, biz darmadumanız. ~ 22 yaşında, etrafındaki kalabalığın içerisinde yapayalnız, hayatında kararları kendi başına alamayan genç bir kadın. 25 yaşında, kafasındaki sesleri susturma yolunda çabalayan genç bir adam. İkisi de darmaduman... İki darmaduman beden birbirini bulduğunda ne olacaktı? Birbirlerinin enkazlarının altında mı ezilecekler? Yoksa birlikte mi yükselecekler? Başlangıç: 10.06.2024 Bitiş:

Ateist bir adam sarhoş kafasıyla ayıkmak için Starbucks`ta kahve içerken bir boykot yürüyüşüne denk gelir ve kafası güzelken bağış numarasındaki kişiye musallat olur. Yazdığı kişi kalbi Filistin aşkıyla yanan ve geçmişten travmaları olan dindar bir genç kızdır.

Her insanın bir yolculuğu vardır. Kimisi farkındadır bu yolculuğun, kimisi ise sadece adım atmakla meşguldür... Yasin, inkârın karanlığında kaybolmuş bir gençtir. Hayatın anlamını yitirmiş, acılarla örülmüş geçmişinin içinde boğulurken, birden kendisine uzanan bir el olur: Tevhid`in eli..

Bu kitap; bir kadının hakikati arama yolculuğudur. Her sayfada şirkten tevhide, gafletten yakîne bir dönüşüm; yürekten Allah’a teslimiyetin izleri vardır. Hikâye değil, hakikatin ta kendisi. Bu kitap; yalnız kalmayı göze alanların, iffetle yaşamayı seçenlerin, kalabalıklarda bile ‘tek başına’ doğruyu savunanların, Rabb’ine boyun eğenlerin yoluna ışık olacak. Zeynep`in hikâyesi senin, benim, hepimizin imtihanlarından bir parça. Tevhid olmadan cennet hayal; Tevhid ile yollar açılır. Çünkü bu dünya üç günlük, ama Tevhid ebedi kurtuluşun anahtarıdır.

hayatlarını zor koşullar içinde şekillendiren iki gencin beklenmedik şekilde yollarının kesiştiği bir hikâye. 27 yaşındaki başarılı CEO, hayatının en büyük kararını almak zorunda kalırken, 20 yaşındaki genç kız, annesine olan sorumluluğunun gölgesinde yaşamını sürdürmeye çalışmaktadır. Birbirinden çok farklı dünyalardan gelen bu iki insan, ortak bir yolda ilerlerken, kalplerindeki duvarları aşmayı ve birbirlerine güvenmeyi öğrenirler. Bu hikâye, hayatta karşılaşılan zorluklar, aşkın ne kadar beklenmedik bir biçimde doğabileceği ve insanların birbirine nasıl güç verebileceği üzerine derin bir yolculuğa davet ediyor.

“Karanlıktan Aydınlığa”, sadece bir hikâye değil; Her satırıyla "İslam`ın Işığında" kalbe dokunan bir öğreti yolculuğu...

0543..: Kaldır kafanı şu kitaptan da gözlerinin rengini göreyim.

Elif`in yol arkadaşı

Beyza, bir gün bilinmeyen bir numaradan gelen mesajla yine birileri tarafından kandırıldığını düşünüp yazan kişiyi ciddiye almaz. Bilinmeyen, ısrarla yazmaya devam edince yazdıklarından dolayı onun düşündüğü gibi biri olmadığını anlar. Beyza`nın mavilerine görür görmez vurulan Melih`se, en başından beri yazdıklarında ciddidir. Tek istediği Beyza`nın sandığı gibi biri olmadığına inanıp kendisine "Küçük Bir Şans" vermesidir. İnancından dolayı kalbi ve aklı arasında kalan genç bir kız. Aynı inanca sahip olan ama bu konuda sevdiği kadar güçlü olamayan genç bir erkek. Kader, farkında olmadan ikisini aynı gökyüzünün altında birleştirmiş, aşklarını bir çift mavi ve kahve hareye yazmıştı. MELİH: Kaldır başını ay yüzlü güzel. MELİH: İzin ver bakayım o gözlere. Gördüğüm günden beri aklımdan çıkmıyorlar. MELİH: Senin gözlerinde bir şey var. Baktıkça çoğalası geliyor insanın. Binlerce olası ve tekrar tekrar bakası... ... Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kitappad`deki "Küçük Bir Şans" isimli ilk kitaptır :) Kitap kapağı: Gizemliyazardemir0 (Aldığım en tatlı hediyelerden biri oldu, teşekkür ederim 🤍) Başlangıç: 14.02.2025

~0534 Neyse.sahur vakti .ben öyle sahura kalkmadan oruç tutanları çok sevmem ~0534 Yüksek merciilerden haber aldığıma göre normal zamanda sabah namazın nanay oluyormuş ~0534 Kalkmışken 4 vakit kıldığın namazı 5`e tamamla

Babaları askerlik arkadaşı olan, çocukluklarını birlikte geçirmiş Betül ve Samet... Samet talihsiz bir kazayla babasını toprağa verip eski neşesini yitirdiğinde Betül`ün desteğiyle ayakta kalır. Ortaokul ve lise yıllarını aynı sınıflarda tamamlayan ikili, zaman ilerledikçe bağlarını yavaş yavaş koparmaya başlar. Bu durumdan oldukça hoşnutsuz olan Betül bir gün Samet`in karşısına geçip bunu yüzüne vurur. Samet`se artık çocuk olmadıklarını, görüşmelerinin dini açıdan uygun olmadığını söyler. Bazı gerçeklerin farkına varan Betül de kendini ondan uzak tutmaya başlar. Üniversiteye geçip ikisi de serpilip büyüdüğü vakitse, artık Samet için zor zamanlar başlamıştır. Bir yandan okulu, bir yandan çalışması gereken bir işi varken gönlünün sesine bir müddet daha kulak veremeyecektir.

Bazen bir bakış, bir mesaj başlatır her şeyi. Bazen bir ses, sessizliğin orta yerinden geçip kalbe dokunur. Elif… İnancı, hayalleri ve suskunluğuyla örülmüş bir dünyada, yalnızca kelimelere izin veren bir genç kız. Hattâb… Karanlıkla cebelleşen, tutunacak bir dal ararken bir gözün bakışında huzuru arayan bir delikanlı. Birbirlerinden uzak ama birbirlerine çok yakın iki ruhun; gizli mesajlarla, ürkek adımlarla ve derin yaralarla örülü hikâyesi… Bağımlılıkla mücadele eden, geçmişinin enkazını hâlâ omuzlarında taşıyan bir gencin, kendi içine yaptığı yolculukta bir ışığa dönüşen kıza tutunma çabası. Bu hikâye, ne tam anlamıyla bir kavuşma, ne de bir vedadır. Bu hikâye, düşmemek için birbirine tutunan iki yaralı kalbin hikâyesidir.