Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuş gibi bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025

" benden kaçabilceyini mi sandın küçük sevgilim . Sabahtan beri kokunu hiç almadım küçüğüm ve bunun ne demek olduğunu biliyormusun" Duyduğum kelimelerle daha da çok titremeye başlamıştım. O ise hala üzerime gelmeye devam ediyordu . "Ben sensiz bir saniye bile duramazdeken sen kendini benden tam 4 saat mahrum ettin bu ne demek biliyormusun bebeğim " Artık titremekten yorulmuştum bu koskocaman taht odasında herkes olan bitenin farkındaydı ama kimse bana yardım etmiyordu yada kralı durdurmaya çalışmıyordu. Ben artık tamamen onu esiri olmuştum sanki beni duymuşta bu sözleri kanıtlamak için bir kez daha konuştu . "Bu kaçışının bedelini bu gece ödeyeceksin bebeğim ve bir daha da buna yeltenmeyceksin " Duduklarımla olduğum yerde kaldım . Sanırım sonum gelmişti

Luna ailesiyle birlikte yeni bir kasabaya taşınır. Her şeyin iyi olacağını düşünürken daha kötüsüyle karşılaşır. Ne olduğu belirsiz bir katille...

Ormanda kaybolan genç kız zehirlenmiş olan birine yardım etmek ister. Yardım etmek istediği kişi ise bir canavardır. "Canavarlar hissedemez Emelia. " dedi soğuk bir sesle. Kararlılıkla baktım. "Ya canavar değilsen...?"

Daha önce hiç adını bile duymadığın bir üniversiteye gider miydiniz? Lemi liseyi bitirmiş bir kızdı üniversite başvurusu için kendine uygun bir yer arıyordu. Ama zamanı da seçenekleri gibi hızla tükeniyordu. Bir gün kendisinin de beklemediği bir üniversiteye kabul almıştı. İsmi ona hiç tanıdık gelmemişti ama yapılan etkinlikleri duyduğunda resmen bir üniversiteye aşık olmuştu. Sonuçta her zorlu bir dönemden geçmiş öğrenci. Saatlerce ders çalışılan ve katı müdürlerin olduğu bir okul istemezdi. Lemi de bunlardan biriydi. Ve bu üniversite onun hayatını tamamen değiştirecekti...

Bana sorarsanız masallar saçmalıktan farksız. Çocuklar üzülmesin diye mutlu sona bağlanan katliyamlara masal denir. Ben avcı Nxy Velmor çocukluğum dinlediğim masalların gerçeğini yaşayınca bitti. Ben masallardaki canavarları öldüren katilim.

2121 yılında açlık, kıtlık, hastalık ve savaşlarla dolu ölmekte olan Dünya gezegeninin umutları Mars üzerinde keşfedilen, her biri farklı mekan ve bilinmeze açılan solucan delikleri ile yeniden canlanır. Solucan deliklerinden yalnızca bir tanesi Dünya gibi canlıların yaşayabileceği koşullara sahiptir. Bu gezegene Esposa ismi konulur. Gezegendeki yaşamın insanlara uygun olup olmadığını ve etkilerini gözlemlemek için gezegene genç insanlar gönderilmeye başlanır ve zamanla bu gönderilmeler artmaya başlar. Gezegenin merkezine dünyadaki yetkililer tarafından bir gözlem merkezi kurulur. Yalnızca gözlem merkezinde yüksek teknolojiye izin verilir. Gezegenin geri kalanında da zamanla pek çok yerleşim yerleri, gruplar kurularak Esposa Gezegeninde insan hakimiyeti başlar. Gezegen farklı olsa da insan her yerde insanlığını belli eder, krallıklar arasında gezegende en güçlü olma yarışı başlar. Leviathan okyanusun üzerine kurulu topluluklardan bir tanesidir. Bu krallığı diğer krallıklardan ayıran nokta oradakilerin birbirleriyle olan dayanışması, su ile olan özel bağı ve krallığın isminin seçilme sebebi olan suyun altında yaşayan, adayı yabancılardan koruyan dev deniz canlısı Leviathan`dır. Krallığın içerisinde ve dışarısında yaşananlar, yaşanan anlaşmazlıklar, sıra dışı olaylar, oynanan oyunlar ve gezegenin kendine has bilinmeyen psikolojik etkilerine karşı Leviathan topluluğunu büyük zorluklar beklemektedir.

O; kan, büyü, acı ve sırlarla dolu bir sunakta yıkanarak hayatı başlamış biri. Bir kurban. Sessiz bir kindar. Koyun postuna engerek saklayan bir avcı... Bununla beraber, adını aldığı mirasın şimdiki varisi ve en güçlüsü. Deli bir dahi. Her şey saklandığı yerde bulunması ile başlar. Gerçekler onları bağlayan ipin kopmasıyla tane tane etrafa saçılır, şaşkınların ve saklayanların yüzüne çarpar. Ya da O daha ana rahmine düşmeden bile önce her şey başlamıştır ve gerçekler sadece O bulunduğu için meydana çıkmaya karar vermiştir... Kızın etrafı korkunç bir geçmiş, karanlık ruhlar, insan taklidi yapan canavarlar ve onun gölgesinde dolanan düşmanlarla doludur; onu ele geçirmek, kullanmak, yutmak ve öldürmek isteyenlerle...

Tanrıların unuttuğu bir mağara, adaklarla susturan bir kasaba. Yüzyıllardır mağaradaki canavara adak sunan kasabadaki Rahip bir gün mağaranın yandığına şahit olur. Mağaraya vardığında ise bir bebek bulur. Canavar tarafından katledilen Rahip canavarın bebeği bulmasını sağlar. Canavar bebeği kollar ve büyütür. Onun adını Valen koyar. Ama onun adı Valen değildir. O Lane`dir. Karanlığın çocuğu Lane.

Bundan bir asır önce, şimdilerde nadir insanların sahip olduğu bir güç -büyü-, sağlıklı her insanın içinde bulunan vazgeçilmez bir güçtü. Dünya tek bir kıta halinde ve tüm canlı ırkları barış içindeydi. İnsanlar, doğanın dengesini bozabilecek o karanlık güçten -kara büyüden- uzak duruyordu ki yüzyıllardır süren barış devam etsin. Sonra biri bardak kırar gibi kolayca bu barışa son verdi. Güç isteği gözünü kör etmiş bu insan kara büyü kullanmaktan çekinmemiş, kendi karanlık emelleri için yüzlerce insanın ölümüne neden olmuştu. Dengenin bozulması hızlı olmuştu. Dünya yavaş yavaş karanlığa sürüklenirken insanların asla yok olmayacağını düşündükleri büyüleri de solmaya başlamıştı. Artık dünya karmaşa içindeydi. Karanlık büyü hızla destekçiler elde ederken büyük bir savaşın patlak vermesi çok sürmemişti. Yetmiş yıl süren savaş sonunda kazanan yoktu ve üçe bölünen dünyada yaşamak artık o kadar kolay değildi. Yeni bir savaş kapıya dayanmışken karanlığı yok etmek için çabalayan azınlık bir kesim ise kazanmak için kumar oynamaya karar verdi. Kana susamış büyücüyü durdurabilecek tek kişiden yardım istediler. Hiçbir büyünün etki etmediği biri. Sayısız insanın kanını taşıyan bir avcı, acımasız bir katil. En önemlisi intikam arayan bir savaşçı.

Korku hikayeleri olacak nasıl bir açıklama istiyorsunuz

Tamam. Öncelikle şunda kesinlikle hemfikir olmamız gerektiği konusunda anlaşalım; Her hikayenin iki yüzü vardır.. Tıpkı bir bozuk paranın "yazı ve tura" dediğimiz tarafları gibi. Bir taraftan diğer tarafın haberi asla olmaz, bu iki hikaye birbirine asla benzemez. Ancak bir şekilde kesişerek birleşinceye ve şekil alıncaya kadar..

Bir şarkı vardı. Diyordu ki; İçinde aşk var, yüzünde kin. Yüreğine sor bu da kim?.. Gerçek olamayacak kadar güzel ve hüzünlü bir şarkıydı benim için. Evden dahi çıkmayacak kadar asosyal olan bir kız neden aşk şarkıları dinler bilmem ama yüreğimdeki acıyı o şarkılar yatıştırır, dinlendirirdi. Evden ilk çıktığımda beş yaşındaydım. Şimdi yirmi iki yaşındayım, hayattan ölümüne korkar ondan kaçar dururdum. Tabii Allah`ın sopası yok ama her şeyin bir bedelinin olduğunu söylerler. Geç ama zor bir şekilde bedelimi ödediğimi düşünüyorum. Hayatıma bir daha eskisi gibi bakamamak da yanında ekstra kupon tarzı bir şey. Ben İzel Güneş. İlk defa evimden çıktım ve bu benim sonum oldu...

Efsane, Hades`in derinliklerinden, tüm yaşamı fethetmek ve yok etmek için benzeri olmayan bir canavarın gönderildiğini söyler... Kötü ve korkunç yaratıkların hikayeleri, topraklarda dolaşıyordu. Çocuklara, asla girilmemesi gereken karanlık bir orman hakkında hikayeler anlatılıyordu çünkü içindeki yaratıklar, hedefine giren her şeyi acımasızca yiyip bitirecekti. O bir canavardı ama lanetli değildi. Vahşi bir canavara dönüşebiliyordu; gökyüzünde uçmasını sağlayan büyük kanatları ve önündeki herkese korku ve ölüm salan inanılmaz bir gücü ve hızı vardı. Yaklaşık 7 fit boyundaydı ve büyük dalgalanan kasları onu canavar formunda daha büyük ve daha da korkutucu gösteriyordu. Bir canavardan insana dönüşebiliyordu. Ondan korkuluyordu. Gücü vardı.           ... Yumuşak ve nazikti. Zarafet ve incelikle yürüyordu. Nezaketi her kötülüğün kalbini eritirdi ve güzelliği başka hiçbir şeye benzemezdi. O güne kadar gördüğü en güzel kadındı. Ve canavar onu istiyordu. "L-lütfen... onlara zarar vermeyin" titreyerek, taş kesilmiş küçük çocukların önünde durdum. "Kendini hiç umursamıyor musun?" dedi ve derin, karanlık sesi tüm vücudumda ürpertiler yarattı. "Lütfen onlar sadece çocuk, kimseye zarar vermek istemiyorlar" gözlerinde hayranlık ve başka bir şey vardı. "Adınız ne...." "Ela"

Av oyunlarını bilir misiniz? Hani bir ormana hayvanları salarlar, en hızlı avcıyı bulabilmek için. Avcılar için bir zevk ve güç gösterisi olan bu oyun, hayvanlar için özgür olabilmek için bir umuttu. Şansları varsa avlanmazlardı, zaten şansızlarsa çoktan avlanmışlardır. İşte o ormanı Dünya, avları da biz evlenmemiş bakire kızlar olarak düşünün. Peki ya avcılar neydi? Onlar erkekler değildi, seri katiller hiç değildi. Onlar bu dünyadan değillerdi. Asırlar önce atalarımız gökyüzünün tüm sırlarını açığa çıkarmak için savaşırlarken ve yeni bir dünya arayışına girerlerken bu dünyamızın sonu oldu. Keşfedilen her gezegende yeni bir hayat aradılar ve hep şu soruyu sordular; Başka canlılar var mı? Evet, vardı. Fakat biz onları bulmadık onlar bizi buldu.

Kutlama kutlama yapan insanların bataklıkta boğulmasını anlatan bir kitap

"Büyü, sadece elementlerden mi ibaret? Yoksa tarih bize yalnızca inanmak istediklerimizi mi fısıldıyor?" Küçük Iussi, hayatını yüksek surlarla çevrili gizemli bir manastırda, rahibelerin katı kurallarıyla geçirdi. Dış dünya sadece bir yasaktı; hayal etmek bile suçtu. Eline gizlice geçen masal kitapları sayesinde, belki de ilkkez içine şüphe tohumlarını ekecekti. Iussi farklıydı. Kurallara uymasıyla değil, içindeki kaynağı bilinmez fırtınayla.. Diğerleri cezayla büyürken, o sessizlikte gizlenmeyi öğrendi. En çok büyü derslerine ilgi duyuyordu, özellikle de yasaklı olanlara. Dört temel element vardı: Toprak, Su, Ateş ve Hava. Ama kimse diğerlerinden bahsetmiyor, yaşamak için üç maymunu oynuyordu. Iussi, erkek kılığına girip, kaderinden kaçtığında yalnızca özgürlüğü aramıyordu. O, unuttuğu bir geçmişin izini sürüyor; geleceğin kapısını aralayan sırrın peşinde yürüyor. 700 yıl önce unutturulan saklı tarihin hesabını soruyordu. Krallıklar çürürken, tahtlar sarsılırken, o yalnızca bir sözle ilerliyor: "Küllerden doğanlar, sessizlikle konuşur." Ama bilmediği bir şey var... Bazı sesler sadece geçmişte yankılanır. Ve şimdi dünyadaki değişimin kıvılcımları atılmak üzereydi. Devler manastıra geldiğinde, Iussi de seçilenler arasındaydı. Ama kaderine boyun eğmeye hiç niyeti yoktu. Çünkü bazı sırlar sadece öğrenilmek için değil, değiştirilmek içindir. Bu, susturulanların sesi, unutturulmak istenen bir tarihin yankısı. Ve Iussi`nin, gerçekleri kendi içinden çekip çıkarma hikâyesi...

"Neden bana Amaya deyip duruyorsun? Benim adım Amara!" "Amara isminden nefret ettiğini gözlerinden görebiliyorum. Hem, sana yakışmıyor da. Sen Amaya`sın. Gece yağmuru gibi zarif, güzel, huzurlu.."

Tavan arasında kitli kalan bir kadının kaçış mücadelesi. "Açlık, karanlık, nefret, ve iyi olmayan her şey..."

"Suçunu kabul etmeyen birini nasıl yola getireceksiniz?" "Bu kız ya çok iyi bir oyuncu ya da gerçekten de psikolojik sorunları var." Bakışları Caner`i bulduğunda beklentiyle kendisine baktığını gördü. "Onu kendi silahıyla vuracağız." "Nasıl?" "Psikolojisini kullanarak."

Gözlerimi hafifçe aralayıp "Nasıl ya?" "Ben ölmedim mi ?" diye sordum. "Hanımefendi ne diyorsunuz anlamıyorum!"diyince yattığım koltuktan kalktım ayağa önümde duran kişinin otobüs şoförü olduğunu gördüm "Ölüme Bir bilet yok mu?"dedim. Adam hiçbir şey anlamamış gibi yüzüme baktı ben de otobüsten inince kendi kendime söylendim "Ölüme bir bilet almayı unutmuşum herhalde"dedim.

Senin için korku nedir? Başarısızlık? Acı? Sevilmemek? Karanlıkta gizlenen mâhluklar? Acımasız insanlarla baş başa kalmak? Yükseklik? Kapalı alanda sıkışmak? Ölüm? .. Peki ya bu korkularla yüzleşebilecek kadar ne cesursun? Seni eksi sonsuza taşıyacak kara kitaba dokunacak kadar cesur musun? Hadi ona bir şans ver. ♤

Çaresizliğin ,umudun ve intikamın öyküsü…

Canavar ve Küçük kızın Masalı Kötü Son la bitmektedir.

-" Büyünün her şey olduğu dünyada sende zerre kadar büyü yok. Ne kadar değersiz bir şeysin. Bu dünyada hiçbir şey yapamazsın. Her şeyden vazgeç gitsin. Sen doğuştan eziksin. " Dedi. Cümlesini tamamladığında attığı güçlü ve aşağılayıcı kahkahalar eşliğinde yüreğimi paramparça olurken bedenimi acımasız sözleriyle tuzla buz ediyordu. Kahkaları arasında yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Sağ elinin baş ve işaret parmağıyla sol gözüne iyice açıp iris kısmını görmemi sağladı. Gözünün iris kısmında bile aşağılayıcı bir bakış vardı. -" Sen doğuştan eziksin! " Dedi lafını tekrarlarken güçlü kahkahaları arasında. O güldükçe içimde kopan fırtınalardan haberi bile yoktu. Artık bu aşağılayıcı duruma dayanamıyordum. Sağ elimin yumruk yapıp tırnaklarım etimi derlercesine sıktım ve konuştum. - " Ben ezik değilim! " dedim. Kahkahaları arasında güçlü ve kararlı çıkan sesimi duyunca irkilip bir adım geri çıktı. Düştüğüm yerden ayağa kalkıp hiçbir korkum olmadan gözlerinin içine bakıyordum. -" Ne demek istiyorsun? " Diye sordu tereddüt içerisinde kalırken. -" Ben ezik değilim. Ben benim gibi olanlar için umut olacak bir ışığım. " Dedim. ********************************* İçinde bulunduğum Daryon krallığı da dahil bütün dünya büyü gücüne sahipken benim zerre kadar gücüm yoktu. Bir gün köyümüze gelen elçi bütün hayatımı değiştiren bir mucize yarattı. Şimdi akademiye gidip daha önce sahip olmadığım güçlerimle bütün dünyayı değiştireceğim.