Nisan, ömrüne yalnızca iki ay kaldığını bilen bir kadındır.Bunu kimseye söylemez. Çünkü vedaların, söylenince daha erken geldiğini düşünür.Kerem, aşka kapılarını kapatmış bir adamdır. Hayatına girmesine izin verdiği hiçbir şeyin kalıcı olmayacağına inanır. Nisan’la karşılaştığında bunun da geçici olduğunu sanır. Ama bazı karşılaşmalar geçici değildir. Sadece kısadır. Nisan, Kerem’i severken zamanla yarıştığını bilir. Kerem ise Nisan’ı severken, kaybetmeyi hiç düşünmez. Birinin bildiği son, diğerinin bilmediği bir gerçektir. Nisan ölmeden önce, Kerem son kez gelir. Helallik alınır. Söylenmeyen cümleler kalır. Ve bir aşk, tamamlanmadan biter. Nisan’ın ölümünden sonra Kerem yaşamaya devam eder. Ama bir daha hiçbir kadını sevemez. Çünkü bazı aşklar biterken, insanın içindeki bütün başlangıçları da alıp götürür.

Bu bir şiir kitabı. Ama öylesine yazılmış dizeler değil. Bu, 28 Eylül 2024 sabahı saat 05:30’da annemi kaybettiğim an içimde kopan sessizliğin sesi. Ben o sabah bir evlat olarak eksildim. Sadece birini değil, sığınacak bir omuzu, bir duayı, bir kokuyu, bir gülüşü yitirdim. Kalemim elimde titredi, gözyaşım kâğıda düştü, ve kelimeler birer ağıt oldu. Bu kitapta anneme yazılmış şiirler var. Hepsi içimden geldiği gibi, düzenlemeden, saklamadan, süsleyip örtmeden… Gerçek bir acının yalınlığıyla. Eğer bir gün annenin sesine uyanamayacak kadar büyüdüysen, ya da hâlâ onun yokluğuyla küçülüyorsan içten içe… Bu sayfalarda seni de anlatan bir şey var. Çünkü bu sadece benim değil, annesini kaybeden her evladın şiir kitabı.