Yalnızca bir bilet… Her şeyin başlangıcıydı. Selin, kariyer basamaklarını emin adımlarla tırmanan, planlı ve kontrolü elden bırakmayan bir iş kadınıdır. Ancak İstanbul’a yapacağı önemli bir iş seyahatinde, bir anlık dalgınlıkla yanlış uçağa binmesi, onu İzmir’e ve bambaşka bir hayatın içine sürükler. Tanımadığı bir şehirde, plansızlığın tam ortasında başına gelen komik tesadüfler, ilginç karşılaşmalar ve en önemlisi; kendine benzemez bir adam olan Tolga… Başlarda çekişmeyle başlayan bu tanışıklık, zamanla Selin’in hem kahkahalarla dolu hem de yüreğine dokunan bir yolculuğa çıkmasına neden olur. İstanbul’un kaosundan İzmir’in huzuruna, beklenmedik bir aşkın filizlenmesine ve en önemlisi kendi kalbinin sesini duymaya hazır mısınız? Yanlış bir bilet, doğru bir hayatın anahtarı olabilir mi?

Daha küçücük bir kız cocuguyken babasının kara fikirlerine teslim olan ama büyüdüğünde beklediği gibi gelismeyen kızın hikayesi....

Sonunda, ekran yeniden ışıldadı. Bilinmeyen numara: “Geçmişten bir hatıra, unutmuş olabilirsin ama ben unuttum sanma.” Bu cümle, içimde bir şeyleri yeniden harekete geçirdi. Korkuyla karışık bir merak hissettim. Unutmak istediğim ama içimde hala derin izler bırakan bir şeyler vardı. "Ne demek istiyorsun?" diye düşündüm ama kendimi daha fazla açmak istemiyordum. Bett yanımdan ayrılmaya hazırlanırken, bana doğru döndü. "Cidden önemli bir şey mi bu? İstersen mesajı görmezden gel," dedi, ama o sırada bir şey beni durdurdu. İçimdeki merak, korkunun çok ötesine geçmişti. Bir yandan Bett’in sözleriyle gerilimi daha da artırırken, diğer yandan içimdeki ses, geçmişle yüzleşmenin kaçınılmaz olduğunu fısıldıyordu. “Yanıt vermeliyim,” dedim kendi kendime. Başka seçeneğim yok gibiydi. Bilinmeyen numaraya cevap yazdım: “Hatırlamıyorum, ama merak ediyorum. Ne istiyorsun?” Mesajı gönderirken, içimdeki tedirginlik bir nebze de olsa azaldı. Yanıtın ne olacağını bilmeden beklemek zorundaydım, ama bu sefer daha kararlıydım. O an, Bett’in yüzündeki endişenin yerini belirsiz bir anlayış aldı. "Senin kararın," dedi, ama ben o an karar vermiştim. Geçmişimle yüzleşmek zorundaydım; belki de bu, kaybolmuş hissettiğim yolları yeniden bulmanın bir yoluydu. Ekranda bir yanıt belirdi: “Beni hatırlamıyorsan, belki de bir yerden başlamalıyız. Bir hatıra paylaşmak istiyorum.” Bu cümle, içimdeki korkuyu tırmandırırken, aynı zamanda bir merak ateşi yaktı. Hangi hatıra? Hangi geçmiş? Geçmişimle ilgili bu yeni ipuçları, beni nereye götürecekti? Kendimi hazırlarken, bu mesajın hayatımı nasıl değiştirebileceğini düşündüm. Belki de kaybettiğim bir parçayı bulacaktım; belki de yüzleşmem gereken bir gerçek. Zihnimdeki belirsizlikler, beni bu yola itiyordu ve artık geri dönüş yoktu.