Hayat ne kadar acıdır. Ya da insanlar mı desem. 23 yılım bir yalan belki geçirdiğim çoçukluğum belki de bu hayat nereden bilirsin ki. Ben Kaan oğlum Barış Efe ile başbaşa kaldım. "Oğlum, umarım görmediğim baba sevgisini sana en güzel bir şekilde gösteririm ve sana çok iyi bir baba olabilirim Barışım benim." ★★★

Ben umay 17 yıl boyunca hayatında hak etmediği şeyleri yaşayan umay evlatlık olduğunu öğreniyor ve abileri olduğunu..... Ama hiç bir şey umayın geçmişte yaşadıklarını unutturamazdı.

Pişmanım. Pişmanım. Pişman olmaya hakkım var mı? Özür dilemek, affedilmek istiyorum. Özür dileyebilir miyim? Özür dilesem beni affeder misiniz? Özür dilerim. Keşke, keşke bir şansım daha olsaydı.. Bir şansım daha olsaydı, her şeyi daha iyi yapar, sizi mutlu ederdim. Kendi mutluluğum için sizi ihmal etmezdim. Lütfen.. Lutfen.. Özür dilerim. Sizi özledim. Kalbim ağrıyor, ağlamak istiyorum. Sizi görmek istiyorum.

Asım hayatının aşkını bulmuştu çok mutlulardı ta ki o kara güne kadar Aşık olduğu kadın gözünün önünde kansere yenik düşmüştü Ama onu hayatta tutan kişi Sevdiği karısından onun hatırası biricik kızı Asel`di

Ada babası tarafindan hiç sevilmeyen bir kızdır bir söz vardır ya `bir kızı babası sevmezse kız o sevgiyi dışarda arar` Ada`da hiç öyle olmadı babasının vermediği sevgiyi annesinde fazlasıyla aldı ama hayat onun elinden annesini aldı ve Ada nın hayatta tek dostu Sinan kaldı kimse tarafından sevilmeyen kız bakalım şu hayatta neler görecek?