Asker & Eski Asker Gözlerimi gözlerine diktim. "Süsünden eksik olmuyorsun be kızım," dediğinde gözünün içi gülüyordu. "Yine hangi makyaj veya takı. Söyle güzelim. Söyle çünkü bunları bir tek senin için yaparım." Yüzümde tebessüm yer edindi. "Bana mermi verir misin peki?" Bir hata her iki hayatında sonu olmuştu . Kitabı yüzde yüz seveceğinize o kadar eminim ki.

Onlar yoktu. Hiçbir kayıtta isimleri geçmezdi. Öldüklerinde mezar taşı bile olmayacaktı. Ama savaşıyorlardı. Ve kazanmaktan başka seçenekleri yoktu. Devletin en karanlık köşelerinde yetiştirilen, varlığı inkâr edilen özel bir tim… Gölge Timi Emir aldıkları sürece nefes alabiliyor, görev tamamlandığında ise yeniden yok oluyorlardı. Ne madalyaları vardı ne de anıları. Ancak bu kez karşılarında sıradan bir düşman yoktu. Bir oyun oynanıyordu. Bilinmeyen bir güç , devletin bile ötesinde bir el, sahneyi kontrol ediyordu. Ve Gölge Timi , bu kez av değil , avcı olmak zorundaydı. Gerçek kimin elindeydi ? Kim dost , kim düşman bilinmezken, görünmeyen savaşın en ölümcül askerleri , var olmayan bir sırrı ortaya çıkarmaya hazırlanıyordu. Ama asıl soru şuydu… Eğer hiç var olmadılarsa , onları kim öldürmeye çalışıyordu ?

Yıllarca eğitim aldıktan sonra, Doğu`nun en hassas bölgelerinden birinde, kasaba okulunda öğretmen olarak konumlandırılan Eflin Karan`ın kod adı `Salkım`dı. Görevi, bölgedeki terörist ile iş birliği yapan öğretmeni bulmak ve gözlem raporlarını merkeze aktarmaktı. Ali ise `Kırağı` kod adıyla tanınan özel kuvvetlerde ünü olan, korkusuz bir yüzbaşıydı. Bölgeye gelmesinin sebebi, güvenlik sızıntısının tam merkezine konumlandırılmış öğretmeni bulmaktı.Sızan bilgiler, içeride birinin olduğunu gösteriyordu. Şüpheli listesinde bir isim dikkatini çekiyordu: Eflin Öğretmen. İlk karşılaşmaları mesafeli olsa da, birbirinden hoşlanmadıklarını anlamışlardı. Fakat merkezden gelen beklenmedik bir emir ikisinin de hayatını değiştirecekti. "Derinliği arttır Yüzbaşı Türkoğlu. Salkım ile teması resmi hale getirin. Operasyonel evlilik izni verildi."

Kupa kızı ve Serseri`nin hikayesi...

Hakkari`ye tayini çıktığından ve gittiğinden beri başını beladan kurtaramayan Cumhuriyet Savcısı Sera Yılmaz ve bu belalarla hayatına giren Alaz Ateş Karaoğlu`nun hikayesi.

Bilinmeyenle örülmüş bir evin gelini olmak, bazen aşkın gölgesinde açılan derin bir yaraydı. "Onun yüreğine acıyorum... Ne kalbini koruyabilmiş, ne kitapları nede beni koruyabilir bu saatten sonra." Daha yazacak çok şey var, ama önce mendilim kurusun. Mesele, birine yaşarken omuz vermekti, öleni taşımak zaten sünnet sayılmaz mıydı? Herkesin yüreğinde mavilikler büyürken, benim yüreğimde büyüyenler ise sadece acılarımdı... "Sevmek bazen bir uçurum kenarında durmak gibidir; tutunacak bir dalın varsa, düşmekten korkmazsın. Peki ya o dal, kendi gövdesinden kırılmışsa?"

Çocukken aynı mahallede büyüyen fakat birbirini hiç görmeyen Kardelen ve aras büyüdüklerinde görevleri sayesinde tanışırlar... BEN KARDELEN AKSOY "Evet, benim hikâyem bu. Ben kendim yazıp çizdim. Şimdi olaydan kısa bir özet geçelim." --- (Sene 1995 - Adana) "Aras’ı oğlum, annem!" diye sevdi bir buçuk aylık oğlunu. Eşi daha askerden dönmemişti. Yanında her zaman olan Yaren`e, "Ben daha dayanamıyorum, arayalım mı?" diye sordu Aydan. Yaren de, "Bekle, telefonumu getireyim," dedi. Telefon çalıyordu ama açan yoktu. Yaren, Aydan’ın yanında belli etmedi ama bir şeylerin ters gittiğini hissetmişti. "Aydan, sakin ol ama bir şey diyeceğim. Lütfen sakin ol," dedi. Aydan garip bir ses tonuyla, "Çatlama kız, söyle ne varsa," dedi. Yaren tek nefeste döküldü. O an kapı çaldı ve Aras ağlamaya başladı. Aydan, Aras’a bakarken kapıdan erkek sesi geldi. Ardından ağlama, bağrış çağrış derken, ayağa kalkıp kapıyı açtı. Kapıda komutan ve Mehmetçikler vardı. Gördüğü an dizlerinin bağı çözüldü ve yere düştü. --- (Günümüz - Gaziantep, 2024) "Kardelen geç kalıyorsun, çabuk! Uçak kaçacak, sonra görürsün!" diyen bir adet anne... Saat kaç biliyor musunuz? Tam dört! Uçağım ise dokuz buçukta! "Anne, senin zaman algın iyi değil mi? Sorun yok, değil mi?" Dedim demesine ama annem duymuyor. ‘Alo, saat kaç, haberin var mı kadın?’ diyesim var ama kendimi zor tutuyorum. "Bak, börek koydum sana. En ama en sevdiğinden, bil bakalım ne? Su böreği! Sen seversin," dedi. Allah Allah... Sabahın körü! Sen bana sabır ver, Allah’ım. Sanki şafak operasyonu! Kafamda “Bir kar yağar ince ince, komandonun hâli nice...” marşı çalıyor. Az kaldı kapının önüne atlayacağım. "Anne, zaten Mardin’e gidiyorum. Hani uzak değil, çok da değil. Zaten orası güvenli. Ev tutarım," dedim. Ev arkadaşı da buldum. Kız çok güzel, minnoş bir şey, adı Hatice. Bir iki kere konuştuk ama dediğim gibi tatlı biri, samimi. Bizim kavgamızdan saat altı buçuk olmuştu. Şimdi diyeceksiniz ki: Daha yeni dört değil miydi? Bizim ufak bir kavgamızı anlatsam, destan çıkar yemin ederim. "Anne, sen kimle konuşuyorsun?" dedim. "Aras’la kızım. O da Mardin’e gidiyormuş. Beraber gidin," dedi. Bu şahıs kim şimdi ve neden bize geliyor? Allah’ım, sana geliyorum... Bunaldım! "O kim anne? Allah aşkına tanıyor muyum ben?" Cevap yok. Ee ben neden yabancı bir çocuğun— "Aras, kızım. O bir kıdemli üsteğmen! Komutan çocuk değil, komutan! KOMUTAN!" dedi. Son kelimeyi öyle bir bastıra bastıra söyledi ki, ben bile etkilendim. "Olabilir komutan diye. Güvenmem. Ben bir tek asker olarak Şehit Arya Ablaya güvenirdim. Hatırlıyor musun Şehit Uzman Çavuş Arya Başaran’ı, he söyle!" diye çıkıştım. Ama annemin bir an gözleri doldu. Benim de... 🌼🌼🌼🌼 (1999 - Ağrı - Arya`dan) Burası terörist kaynıyordu. Bizi tuzağa çekmişlerdi. Ahmet içeride esirdi. Onu kurtarmaya çalışıyorduk. Bu çok zordu. Neredeyse 100’e yakın terörist vardı. Destek çağırmışlardı. Bir şehidimiz olacak diye korkuyorduk. "Komutanım, çok fazlalar! Zor. Mermi az kaldı. Bende üç, sizde?" dedi Berk. Ben ise: "Son bir ben... Teslim olmak zorundayım. Siz helikopter çağırın ve gidin!" dedim. Hepsinden hayır sesi çıktı. "Bu görevde benim emrime uyulacak. Ben asker değil miyim? Emir veriyorum!" dedim. O an bir bomba patladı. Herkes bir yana savruldu. Ben çok etkilenmedim ama... Karnımda sıcaklık hissettim. Bebeğim... Pelin... Aklıma geldi. Kafamı karnıma doğru eğdim. Kan akıyordu. Siktir! Bir mermi daha yedim. Bir bomba daha patladı. Deniz Komutan`ın ve diğerlerinin uzuvlarını gördüm. Yere yığıldım. Karşımda Ömer’i gördüm, geliyordu... Yavaş yavaş gidiyordu. Sonra bir kız çocuğu. O bendim. Onu takip ediyordum ama bir an yere düştüm. Aklıma kızım geldi... Ve ben... Yavaş yavaş sonsuz uykuya gidiyorduk. Bunu kimse istemezdi ama ben askerdim. Kızımı kucağıma almak isterdim... Ve aniden her şey karardı. Burası sondu. Kızım ve ben şehit olduk. Hem de hain bir pusuda... Özür dilerim kızım... Koruyamadım seni. 🌼🌼🌼🌼 (YAZARDAN) Zaten Arya’nın içine öküz oturmuştu. Göreve gideceği gün kızının cinsiyetini iki gün önce öğrenmişti. Seviniyordu. Ama babasız büyüyen bir kız çocuğu, bir kanadı kırılmış gibi olurdu. Arya`yı sadece sevişme ihtiyacını gidermek için kullanan biri vardı. Sevdiğini sanmıştı ama adam onu sevmemişti: Ömer. Arya bunu öğrenince yıkıldı. Ağladı ama depresyona girmedi. Çünkü hayatta tutacağı bir bebek vardı. O geceden sonra nişanlı olduğunu öğrendi adamın. Zaten hiç sevilmemişti Arya. Aklına annesinin onu yetimhaneye bıraktığı gün geldi. Hep hocası yüzüne vurmuştu: "Sen doğduğun gün buraya geldin. Anla bunu. Annen seni sevmiyor artık, bil!" derdi Yasemin Hoca. Taa ki Arya büyüyüp şehit olduğunda pişman olana kadar... 🌼🌼🌼🌼 (Gaziantep - Günümüz - Kardelen’den) Şu an Arya ablanın konusu açıldı ve annem hüngür hüngür ağlıyordu. O Arya ablayı severdi, sayardı. Onu yetimhaneden annem kurtarmıştı. Yaşasaydı teyze olacaktım. Bize bıraktığı mektup geldi aklıma: Mektuptan: "Ben şehit olursam diye bu mektup Asiye teyze ve Kardelen’e... Ben hamileyim, daha 2 haftalık. Kucağıma sağlıklı gelir inşallah. Kalp atışını beraber duyabiliriz... Bu benim en büyük isteğim. Mektup kısa ama bir dahakine uzun olacak, merak etmeyin." – Arya Başaran Ben onu canımdan daha çok seviyordum. Gerçek ablam gibiydi. O an kapı çaldı. Annemle koştuk. Annem gözyaşını siliyordu. Kapıyı açtım... İri yarı bir adam, yeşil gözlü, kaslı... Giydiği gömlek kaslarını saklayamıyor. Kaş-göz, kirpik yapısı beni benden aldı. Çene hattı o kadar güzel ki... "H-Hoş geldiniz, kimsin—" diyecektim ki annem atıldı: "Aras’ım, canım oğlum, hoş geldin!" dedi ve sarıldı. Anne? Elin oğluna böyle sarılırsın ama bana sarılmazsın ha? Tamam, yakışıklı, taş gibi ama... Ben de varım! Aklıma saat geldi. Hemen baktım. Saat sekiz buçuk. "Anne, Gaziantep Havalimanı uzak. Biz geç kalıyoruz!" dedim. Annemin gözü fal taşı gibi açıldı. "Hızlı çıkın! Yolda tanışırsınız zaten. Aynı görev yeri," dedi. Bavulları Aras’ın yanına koydu. Bizi kapı dışına attı. "Allah’a emanet olun!" dedi. Aras bir anda bavulların hepsini aldı. Merdivenlerden inmeye başladık. Oğlum... Big boy diye buna denir. Arabaya geldik. Porsche Taycan! Valizleri koydu. Sonra benim kapımı açtı. Oturmamı bekledi. Oturdum. Sürücü koltuğuna geçti, arabayı çalıştırdı. Konuşmak istiyordum. "Merhaba, tanışalım mı?" dedim. Kafasını salladı. "Olur. İlk sen tanıt," dedi. "Ben Kardelen, yirmi beş yaşındayım. Doktorum. Hobim kitap okumak, gezmek, yemek yapmak, müzik dinlemek, resim çizmek. En sevdiğim tatlı baklava." (Aslında onun baklavaları demek geçti içimden... Ay ne diyorum! Tövbe tövbe!) O ise: "Ben Aras Adalı, yirmi dokuz yaşındayım. Askerim. Deli Timi`nin komutanıyım. Bana Aras de. Lakap takmaktan hoşlanmam ama takarsan sen bilirsin." Allah’ım, sana geliyorum... Bu ne yakışıklılık! "Tamam, uçak aynı uçak değil mi? Benim yanımda oturuyorsun?" diye sordum. O ise: "Neden ki? Korkuyor musun yoksa?" dedi. Evet, korkuyordum. Olmaz mı canım? "Y-Yok canım ya, niye korkayım, değil mi?" --- Bölüm nasıldı? Devamı gelsin mi? Yazım hatası olabilir affola. Takip etmeyi unutmayın. Bay bay! --- İstersen bölümleri bölüp başlıklar da ekleyebilirim ya da Wattpad’e uygun hale getirebilirim. Yardım edeyim mi? Harika bir kurgu oluşturmuşsun Maça Kızı Yelda! Duygusal geçişler, karakterlerin derinliği ve zaman sıçramaları etkileyici. Yazımın gücünü daha da artırmak için metni sadeleştirip noktalama ve yazım hatalarını düzelttim. İşte düzenlenmiş hali: --- BEN KARDELEN AKSOY "Evet, benim hikâyem bu. Ben kendim yazıp çizdim. Şimdi olaydan kısa bir özet geçelim." --- (Sene 1995 - Adana) "Aras’ı oğlum, annem!" diye sevdi bir buçuk aylık oğlunu. Eşi daha askerden dönmemişti. Yanında her zaman olan Yaren`e, "Ben daha dayanamıyorum, arayalım mı?" diye sordu Aydan. Yaren de, "Bekle, telefonumu getireyim," dedi. Telefon çalıyordu ama açan yoktu. Yaren, Aydan’ın yanında belli etmedi ama bir şeylerin ters gittiğini hissetmişti. "Aydan, sakin ol ama bir şey diyeceğim. Lütfen sakin ol," dedi. Aydan garip bir ses tonuyla, "Çatlama kız, söyle ne varsa," dedi. Yaren tek nefeste döküldü. O an kapı çaldı ve Aras ağlamaya başladı. Aydan, Aras’a bakarken kapıdan erkek sesi geldi. Ardından ağlama, bağrış çağrış derken, ayağa kalkıp kapıyı açtı. Kapıda komutan ve Mehmetçikler vardı. Gördüğü an dizlerinin bağı çözüldü ve yere düştü. --- (Günümüz - Gaziantep, 2024) "Kardelen geç kalıyorsun, çabuk! Uçak kaçacak, sonra görürsün!" diyen bir adet anne... Saat kaç biliyor musunuz? Tam dört! Uçağım ise dokuz buçukta! "Anne, senin zaman algın iyi değil mi? Sorun yok, değil mi?" Dedim demesine ama annem duymuyor. ‘Alo, saat kaç, haberin var mı kadın?’ diyesim var ama kendimi zor tutuyorum. "Bak, börek koydum sana. En ama en sevdiğinden, bil bakalım ne? Su böreği! Sen seversin," dedi. Allah Allah... Sabahın körü! Sen bana sabır ver, Allah’ım. Sanki şafak operasyonu! Kafamda “Bir kar yağar ince ince, komandonun hâli nice...” marşı çalıyor. Az kaldı kapının önüne atlayacağım. "Anne, zaten Mardin’e gidiyorum. Hani uzak değil, çok da değil. Zaten orası güvenli. Ev tutarım," dedim. Ev arkadaşı da buldum. Kız çok güzel, minnoş bir şey, adı Hatice. Bir iki kere konuştuk ama dediğim gibi tatlı biri, samimi. Bizim kavgamızdan saat altı buçuk olmuştu. Şimdi diyeceksiniz ki: Daha yeni dört değil miydi? Bizim ufak bir kavgamızı anlatsam, destan çıkar yemin ederim. "Anne, sen kimle konuşuyorsun?" dedim. "Aras’la kızım. O da Mardin’e gidiyormuş. Beraber gidin," dedi. Bu şahıs kim şimdi ve neden bize geliyor? Allah’ım, sana geliyorum... Bunaldım! "O kim anne? Allah aşkına tanıyor muyum ben?" Cevap yok. Ee ben neden yabancı bir çocuğun— "Aras, kızım. O bir kıdemli üsteğmen! Komutan çocuk değil, komutan! KOMUTAN!" dedi. Son kelimeyi öyle bir bastıra bastıra söyledi ki, ben bile etkilendim. "Olabilir komutan diye. Güvenmem. Ben bir tek asker olarak Şehit Arya Ablaya güvenirdim. Hatırlıyor musun Şehit Uzman Çavuş Arya Başaran’ı, he söyle!" diye çıkıştım. Ama annemin bir an gözleri doldu. Benim de... 🌼🌼🌼🌼 (1999 - Ağrı - Arya`dan) Burası terörist kaynıyordu. Bizi tuzağa çekmişlerdi. Ahmet içeride esirdi. Onu kurtarmaya çalışıyorduk. Bu çok zordu. Neredeyse 100’e yakın terörist vardı. Destek çağırmışlardı. Bir şehidimiz olacak diye korkuyorduk. "Komutanım, çok fazlalar! Zor. Mermi az kaldı. Bende üç, sizde?"

Üsteğmen Lirya ŞAHİN ve Yüzbaşı Karun KORAL`ın hikayesi...

Deli savcımız armina nın annesinin ölümüyle ve daha 1 hafta dolmadan Mardin`e atanır ve Mardin`de gerçek ailesini bulmakla kalmayıp aşkı da bulur ama bunlardan hiçbirinden haberi yoktur...

"Şimdi doysun kara topraklar. Şimdi doysun kara topraklar ben doymadım." dedi, bağırarak. Acıdan içi kavrulan kadını yere düşmeden tuttular. Sıkı sıkı.

"Elis ben sendeyim ama lafta." Umarım anlamıştır "Aynısı senin için de geçerli" Telefonu kapattım. Bir dakika ne? Geri aradım "aynısı senin için de geçerli derken" Umarım düşündüğüm şey değildir "Aynısı senin için de geçerli demek" Yüzüme kapattı. Ne

"Bazen en tehlikeli yaratık, insanın ta kendisidir..." Kağan, özel görevle terk edilmiş bir askeri üsse gönderildiğinde bunun sıradan bir operasyon olduğunu sanıyordu. Ama içeride onu bekleyen şey, insanlığın sınırlarını zorlayan karanlık bir deneyin kalıntılarıydı. Kaybolan askerler, kana bulanmış duvarlar, bilinmeyen yaratıklar... Ve en korkuncu: "Kağan, sen de onlardan birisin."

📢 BU HİKAYEDE GEÇEN KURUM, KURULUŞ VE OLAYLARIN GERÇEK HAYATLA BAĞLANTISI YOKTUR! 📢Birinci kitap final yaptığında, ilk bölümler düzenlemeye alınacaktır(Konu gidişatında bir değişiklik olmayacaktır) Vatan. Şehitlerimizin kanıyla beslenen, uğruna binlerce kişinin şehit olduğu vatan. Her gün binlerce askerimizin; uğruna ailelerini, arkadaşlarını, sevdiklerini arkasında bıraktığı vatan. Göreve çıkan bir askerin, annesi babası şahadet haberi gelmesin diye dualar ediyor belki de. Onların varlığıyla, dualarıyla güç buluyor asker. Belki de anası babası yok askerin, vatan onun için aile olmuş, o zamanda dua eden astları, üstleri ve devremlerin varlığıyla güçleniyor o asker. "Kim olursa olsun, ne olursa olsun Türk askerinin daima arkasından dua edeni vardır. Türk halkı, askerini kimsesiz bırakmaz." demişti bir keresinde bana çok sevdiğim birisi. Ve eklemişti. "Gerek uğruna şehit olmayı göze aldığı milleti, gerek annesi gerek komutanları gerek askerleri. Bir askerin arkasından üzüleni daima vardır." Vatan uğruna canım feda, der Türk askeri. Bu dört kelime, onun hayat felsefesidir. Vatan uğruna, canım feda. ~~~ *Gerçek aile ve kadın asker kurgusudur. *Bu platformda "Sangre Roja" adıyla yayımlanan ilk kurgudur.

Vatan için canından geçenler, cananından geçenler vardır; isimleri bilinmez. Vatan için sevdasını kalplerine gömenler vardır; adları anılmaz. Kaybolanlar vardır, bu vatan kaybolmasın diye. Ailelerini bırakanlar vardır, başkaları ailesiz kalmasın diye. Daha niceleri vardır; hayatlarını feda ederler, bu vatan heba olmasın diye... ~Elveria~

Aynı timde olan Teğmen Hasret Aldinç ve Üsteğmen Kılıç Demirkan arasında geçecek olan aşkın başlangıcı Kılıç`ın her zaman Hasrete olan ilgisinden ve 4 yıllık aşkını içine sığdıramamasından dolayı başlar. Mermi timinin komutanı olan yüzbaşı Aybars Akduman ise yaralılara bakmak için hastaneye geldiğinde orada Bade Elik ile tanışır. Yavaş yavaş aralarında geçecek olan aşkın başlangıcı tanışmalarıyla başlamıştır. Bununla beraber timdekilerinzaman zaman mutlu zaman zamansa eğlenceli hallerini göreceğiz...

Merhaba ben Elif Yılmaz Teğmenim.Annem ben 6 yaşındayken teröristler tarafından öldürüldü nedeni babamın onlarla anlaşma yapmaması evet babam albay zamanında teröristleri kandırmak için söz vermiş tutmayınca annemi öldürmüşlerdi.Bir de abim vardı.Timime atanmıştım hedefim annemin intakımı ve vatanıma sahip çıkmak sözümü tutmaktı ama birden kendimi bir hissin içinde buldum hemde masal gibi hissettiren bir hisste gelin bu süreçte neler yaşadığıma bakalım.

Kızı kurtarmışlardı, artık özgürdü! Düşüncesi bile kızı mutlu ediyordu. Ama kaçmak hala kıza kötü hissettiriyordu çünkü heran bulunabilirdi ve hiç istenmeyen olaylarin yaşanması an meselesiydi. Eğer kaçmasa olacaklar pekte iç açıcı şeyler değildi. Kız hala çok korkuyordu belkide adama hiç yaklaşamiyacak adamın ona yaklaşmasına hiç izin vermeyecekti kızın kalbine o korku bir kere düşmüştü onun hayatını kurtarsa bile artık çok geçti... Kızın hayatı mahvolmuştu bir daha nasıl normal hayatına dönecekti? Bu soruyu siz cevaplayın. Merhaba bu kitabı yazmak benim için çok güzel bir o kadar da üzüldüğüm bir kitap umarım okuyup beğenirsinizz✨ Ayrıca bu kitap ve konu şahsıma aittir çalınma veya kopyalanma durumunda gerekli işlemler yapılacaktır.

Alyanın güzel bir hayatı varken evlatlık olduğunu öğrenirse ne olur ? Ya herşey bir yalan o yalanda ki kişiler maskeliyse.

Hakkaride öğretmenlik yapan bir kiz ve Komutanin hikayesi

Asel ve deniz yıllar sonra bir arada Asel doktor deniz asker denizin aselin unutamaması ama aselin denizi unutması.Yeni başlangıçlar.acılar. onca şeye rağmen Asel ve deniz birlikte olabilecek mi? Asel ve denizi neler bekliyor ve en önemlisi birlikte olabilecekler mi? Kitabıma bir şans verin.

"Seni tanıyıp tanıyamayacağın en iyi savaşçı ile tanıştıracağım." "Kim?" "Deli yürek."

Hayatı boyunca ailesi tarafından sevilmeyen kız . Ailesi asker olmasın diye elinden geleni yapmışlardır . Ama Aslan asla hayalerinden vazgecmemisti sonunda ölüm oldunu bilse Bile . Kimsenin sevgisine inanmamış suana kadar kendi kadar bildiği tek şey vatanı . Vatanını ailesi ,askı gibi sevmis . Tutunma kaynağı vatanı . Ay yıldızlı bayrağı... Hic beklemedigi anda bir yüzbasıyla tanısır . Ve Aslan kendini tanımaya duygularının oldunu öğrenir. Peki ya yüzbasıyla aralarında ne gecicek ? Kara sevda nedir ? Aralarında durum kara sevda mı ? Yoksa toz bulutu mu ? Zor imtihanlardan, zorluklardan başa cıkabilcekler mi ? Birine güvenebilcek mi ? Mutlu olabilmek icin napcak ? Kardeşinin hayatı kendisine benzemesin diye ne yapacak ? Herseye razı olcak mı ? Yoksa kendisini gibi olması için herseye göz mü yumacak? Tuğranın yaptığı o büyük yanlışı affedebilecek mi ? Herşeye rağmen yan yan olabilecekler mi ?

Ahsen Deniz Aksoy... Bir zamanlar yetimhaneye bırakılan kızın hem büyüyüp asker olması, hem öz ailesini bulması, en çokta aşkını doğru bulmasına sevinen bir kızdı... O Sadece Sevgiye Muhtaçtı Ve O Kız Sevgilere Boğuldu...

İki yaralı kalp,iki yaralı hayat,sevgisiz büyümüş Fakat tüm zorluklara rağmen hayallerini gerçekleştirmiş iki çocuk...Ceylan ve Mehmet Ali ailelerine rağmen hayatta bir yerlere geldiler,bakalım bu iki yaralı kalp birbirlerine iyi gelebilecek mi?

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.