İntikam ile yanıp tutuşan herkez kül olur. Tek istediği, ailesinin katilinden intikam almaktı. Ama nereden bilebilirdi ki bu intikamın ona aile olacağını. *** Üzerindeki, saten olan açık sarı gömleğin bir kaç düğmesini açtım. Ama gördüğüm şey ile kendime gelip. Onun sağ tarafına attım kendimi.

Bazen hayatın altı üstünden daha iyi olabiliyormuş. Güneş bazen doğmak istemez ama görevi budur ve görevini gerçekleştirmezse bir daha asla yaşam olmaz. Yaşam olmazsa da onun varlığının bir anlamı kalmaz. Bizlerin var olmasının bir nedeni vardır. Belki savaş belki intikam belki de sadece başka birinin var olması için var olan bir piyon.

Kafamdaki sesler susmuyordu. Biliyordum ki hiç susmayacaktı. Düşünmekten yorgun,bir o kadar da bıkkındım.Yaptığım en ufak hatayla çevremdeki herkesi kendimden uzaklaştırıyor,sonrasında yalnızlığın esiri oluyordum.Yaşama amacımı sorgulamaktan da öte kendimi sorguluyordum. Ben kimim, ve neden yaşıyorum? Bir insanın kendini tanıması o kadar zor olmasa gerek değil mi? Maalesef benim için hayattaki en zor şey. Hayata 0`dan değil 6 yaşından başlamış olmamdan dolayı sanırım...

"Ben bu noktaya bir hizmetçinin rahminden geldim. Oradan buralara kadar gelebildiysem daha nereye kadar ilerleyebileceğimi düşünün ve benden korkun." "Sırf kadınım diye beni bir kaleye attın. Tahtta hakkım olmadığını düşündün. Oysa senin görünmeyen ama en tehlikeli veliahtın bendim baba. Bunu göremedin. Kimse göremedi ama ben göstereceğime dair bir yemin ettim. Şimdi ise karşındayım ve sen ölmek üzeresin." Saray ve saray ötesi... Hepsi onun bir kız olarak doğmasından dolayı sevinmişti. Yeni bir veliahtın gelmemesi onları rahatlatmıştı ama bilmedikleri bir şey vardı. Kralın tek kızı olan Leylim kimsenin görmediği ve beklemediği bir veliaht olur.