Gerçek dost gölgeyi ararken yanında olandir. Peki ya baş karakter hep iyi tarafta mıdır ? **"Bazen en büyük düşmanın, en çok güvendiğindir."** Açelya için hayat, beş yaşında babasının gözleri önünde öldürülmesiyle başladı. Kardeşi elinden alındı, yetimhaneler, kaçışlar, yangınlar ve silahlar içinde büyüdü. Bir daha kimseye güvenmemeye yemin etti. Bir kişi hariç: **Yasmin.** Aynı cehennemde büyüdüler. Aynı adamlardan kaçtılar. Yasmin, kardeşi oldu. Evi oldu. Nefesi oldu. Ve gün geldi, Açelya her şeyi riske atıp onu kurtardı. Ama Açelya, geçmişini yeniden karşısında bulduğunda—Asaf’la, Demir’le, Bozdağlıların karanlık oyunlarıyla—yavaş yavaş bir gerçekle yüzleşti: **Yasmin, hiçbir zaman kurtarılması gereken biri değildi.** **Çünkü Yasmin, onları en başından satan kişiydi.** **Gerçek düşman, hep yanındaydı.** Yıllarca oynadığı rol, sonunda Açelya’nın sırtına saplanacak bıçağa dönüştü. Ve o bıçak, sadece bir ihaneti değil, bir sırrın açığa çıkışını getirdi. **Sadakat mi kazanacak, yoksa kandırılmış bir kalbin intikamı mı?** Açelya artık sadece geçmişiyle değil, geçmiş sandığı dostluğun içindeki canavarla yüzleşmek zorunda. **Çünkü bu hikâyenin başkahramanı Yasmin , ama gerçek kötüsü de ... Yasmin.**