Gerçekler ortaya çıkarsa

17 yıl önce karışan 2 bebek 17 yıl sonra biyolojik ailesine kavuşması "Her bir evin içinde farklı duygular her bir pencerenin arkasında farklı bahaneler benim peceremin arkasında çok acı çekmiş bir kız yatıyor yerde"

17 yıl sorna Nilsu Taşın Gerçek Ailesini bulması

Gözümden düşen göz yaşımı eliyle tuttu ve parmağından aşağı akmasını izledi, bu yaptığı tuhafıma gitse`de aldırmadım ve yeniden önüme döndüm. "Larmes." Dediği ile ona döndüm ve anlamsızca bir bakış attım suratına. Ne demek istiyordu ki? Bakışlarımı görünce hala havada tuttuğu parmağını gösterdi ve tekrar konuştu. "Göz yaşları..."

İntikam için gerçek ailesinden koparılan nare başka bir aileye para karşılığı koreli bir aileye satılır 16 yıl sonra gerçek ailesi onu bulur ve yanına getirir ama şöyle bir sorun vardır aile nare yerine 2 yıl önce bir kızı evlat edinmiştir bakalım ne olacak nare gerçek ailesine alışa bilecek mi abilerine ikizine anne ve babasına alışa bilecek mi

“Beyaz, yalnızca temiz insanların rengidir… Peki ya geçmişin seni kirletmişse?” Yetimhanede geçen sessiz yıllar, bastırılmış korkular ve affedilemeyen bir ihanet... En güvendiği kişi, Bala’nın geçmişini yeniden açar. Ve onunla birlikte, yarım kalan her şey. Gerçeklerle yüzleşmeye cesaretin var mı? Bala`nın hikâyesi, herkesin içinde gizlenen o kırık çocuğa dokunacak. Kitap şahsıma aittir.

Bir görev... Bir mağara... Ve kaderin değiştirdiği bir hayat... Atmaca Timi, esir düşen masum çocukları kurtarmak için ölümüne bir göreve çıkmıştı. Kurşunların arasında, yıkıntıların içinde, karanlığın kalbinde saklıydı umut. Komutanın karanlık gözleri o mağarada küçücük bir bebeğe takıldığında zaman bir an durdu. O an sadece bir kurtarma operasyonu değildi artık; o an bir hikâyenin başlangıcıydı. Bazen bir bebeğin nefesi, bir timin kaderini değiştirir. Bazen bir gönül bağı, savaşın ortasında bile bir ışık yakar. Ve bazen... karanlıkta doğan bir ışık, insanın en derin yarasına merhem olur. "Bazı bağlar gözle görülmez, kalple hissedilir." Ve işte bu bağ, gecenin en karanlık anında doğan bir umutla yazıldı... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

Ben Alya 17 yıl sonra gerçek ailesine kavuşan Alya 17 yıl boyunca acılarla büyüdüm ailem zannettiğim kişilerin yüzünden. hiç bir zaman çok fazla dayak yemedim ben de büyük yaralar açmadılar dayakla dövmekle ama sevgisiz bir şekil de büyüttüler oysaki en büyük yara sevgisizliktir

Sıradan bir hayat yaşayan Ece Mısra, bir gün hastaneden gelen bir telefon ile doğumda karıştığını öğrenir. Ve ne kadar istemese de öz ailesi ile yaşamaya başlar. Klasiklikten uzak bir gerçek ailem kurgusudur.

Sera, keman çalarken notaları ona Seralya ismini verir ve artık bu ismi kullanmaya başlar. . Gerçek ailem kurgusudur ve benim bu kurgularda beşinci gerçek ailem kurgumdur. Diğer gerçek ailem kurgularıma beklerim. . KARAKTERLER Sera,Serkan,Dahan,Boran,Emir,Altay,Yunus . Bir ikizi ve beş abisi olan Sera bakalım neler yaşayacak? . Gel hadi gel beş tane kurgum var kendime güveniyorum ayol💅🏼

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Gerçek ailesiyle yaşayan hayatı gayet iyi olan Ela toprak yani gerçek adıyla İnci özsoy ailesinin biyolojik ailesi olmadığını öğrenirse neler olur gerçek ailesinde onu büyük bir aile ve yeni maceralar bekliyordu kitaba bir şans verin yeni bölümler zamanla gelecektir oy verip yorum yaparak bana destek olup fikir alışverişinde bulunursak kitap daha kaliteli olacağına eminim

karışan bebekler klasiği 17 yıl önce bir hemşirenin hatası en fazla ne gibi olaylar doğurabilir ki?

Doğduğu gün kaçırılarak ailesinden koparılıp bir evin kapısına bırakılan, kaderi ailesinin düşmanı tarafından baştan yazılan bir kız. Yıllarca kızlarını arayan düşmanın bir nefes uzaklarında olduğundan habersiz, çabalayan bir aile. Doğru yönü bulmak neden bu kadar zor, pusulanın ibaresi neden durmak bilmeden dönüyor, yoksa onu biri mi şaşırtıyor?

Gerçek ailem kitabından baya farklı,yazdığım ilk kitap şans verirseniz sevinirim

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”

İlk kitabım o yüzden kötü yazdıysam kusura bakmayın şimdiden

Umursamaz bir ailede büyümüş olan Ebrar aniden ortaya çıkan karışıklık ile kendini bambaşka bir ailede bulur. Abileri ona önyargılı olsada işleri asıl zorlaştıran babasının ona karşı olan tutumudur. Abileri gibi babasının ona yaklaşımı da yargılarla kaplıdır.

Klişe diyebiliriz karıştırılma gerçek ailem kurgusu ama kendimce "Hayatını bildiğini sanırken, bir anda her şeyin yalan olduğunu öğrenseydin ne yapardın?" "Çiftlik evine bomba gibi düşen bir gerçekle sarsılır Yakut ailesi 9 yıldır öldü bildikleri kızlarının hem kendi öz kızları olmadığını hemde yaşadığını öğrenirlerse... Yıllarca öz kızı / kardeşi olarak bildikleri küçük bebeğin mezarına giderken bir anda değişen hayatlar... "Safir adı gibi safir mavisi gözlere sahiptir, süt gibi beyaz teni, kumral dalgalı saçları, dolgun pembe dudakları, kızarık yanakları ile çok güzeldi. Bir gün okuldan elinde karnesi ile sevinçle evine döndüğünde öğrenir tüm gerçekleri... Peki şimdi ne olacaktı Safir ne tepki verecek? Öz ailesine alışabilecek mi? Hadi gelin bu küçük kızımızın hayatına bir göz atalım

Gerçek ailem kurgusunu bir de ben denemek istedim

Nilüfer hastanede karışmış ve hiç bir bağı olmayan bir ailede 17 yılını geçirmiştir. 17 yılı ona bataklık eden bir aile. Diğer taraftan kızları onları sevsin diye her şeyi yapan başka bir aile. Gerçeği bilmeden geçen 17 yıl. Peki ya bir kız hayatını berrak sularda yaşarken diğeri neden bataklıkta yaşadı? Nilüfer değişen hayatıyla Allah`tan istediği gibi kurtuluş olarak görerek alışmaya mi çalışacak? 5 abi bir ikiz bir de kardeşi ona bu kurtuluşu çok mu görecekler? -Bir gerçek ailem kurgusudur. Benim ilk kitabım. Bana şans verirmisiniz:)

Yazar:ecrinn2 Kitap bana ait değildir! Sevgi ve özlemle... Kitap şarkıları: seda tripkolic-gözlerinin yeşilini özledim ogün sanlısoy-saydım semiramis pekkan-bana yalan söylediler Özlem tekin-aşk her şeyi affeder mi

Bunca hayatı bi karıştırılma yüzünden yaşanmamıştı

Ben hiçbir zaman, annesinin güzel kızı ya da babasının prensesi olamadım. Sadece Defne oldum. Ta ki o güne kadar. O gün, benim hayatımın dönüm noktası olmuştu, O gün, yeni hayatımın başlangıcı olmuştu. Ben, Defne Korkmaz. Ya da Demirkan mı demeliyim? Bu da benim hikâyem *** Klasik gerçek ailem kurgusudur. Küfür ve argo içerir, rahatsız olacaklar okumasın. 22/06/2025🍓

Ben Adenya Kara. Soyumuz kara değil ama kaderimiz kara be abla... Yedi yaşında babamı toprağa verdim. Ondan kısa bir süre sonra annemi bir mezar daha yanına... Geriye kim mi kaldı? Bir ben. Bir de abim Asil Kara. Hayat bizden çok şey aldı. Ama bizi birbirimizden alamadı. Ta ki... kader yine hayatımıza burnunu sokana kadar. Kader sandığım şey her geçen gün kedere dönüşüyordu...