Paranoyalar giyinmiş gecelerin alnındaki bir adak kanı gibiydi içimizde gizlenen insansı canavar hali.... Bu içsel işkencemizdeki benlik hissi. Birtakım varoluşsal düaliteyle yazdığım şiirlerim.

Çok özlüyorum senli bizli günlerimi. En çokta benden gidişini....

Sen belki şiir sevmezsin. Belki hiç aşık olmadın, ya da diz çöküp ağlamadın. Ama ben kendimi bildim bileli her diz çöküp ağlayışımda bir şiir yazdım. İşte bu kitapta 14 yaşımdan bu yana yazdığım ölümlerin pardon şiirlerin kitabı.

Kendi ozgun siirlerimden olusmustur.

Gökyüzüne yakın yıldızlara ve aya uzak kalmış , güneşin sıcaklığını içimizde hissedin.

Şiirlerimi burada paylaşacağım.

Sevgisini gösteremeyenlerin hikayesi.

Uzun zamandır kaleme aldığım şiirlerimi siz değerleri okurlar için sayfalara döküyorum ..

Zaman su misali akar önünde durulamaz...

vatan adlı şiir çalışmam.

Gökkuşağında açan bir rengim

Hayat yorgunları

Bir insanı sevmekle başlayacak herşey

KENDİ ŞİİRLERİM

Yaşamın başında olan bir gencin kaleminden dökülenler

Görünmeyen bir mutluluk için koşan adımlar...

Ölüm bir son gibi gelir bazen ama yeni bir başlangıçtır. Yeniden doğmak uğruna intihar ettiğim doğrudur. ..

"Biz onların sesi olacağız, Haksızlığa maruz kalanların..."

Seni sevmek bir emirdi Ben de çok sevdim Annem

Gözlerimde yaş Kalbimde acı var Neden mi? HİÇ....

Anajajsjasjajajaiajjajajajakakwkwjdbdbdbbddbdbdbdhbddjjdbdhdhdisjs

Arka Kapak Yazısı: Bak, her yer kırıldı. Şurası da çok kirlenmiş. Lekeler de çıkmıyor. Oysa okşamaya kıyamazlardı. Hata ile mi olmuş? Görmemişler mi? Görmek istememişler mi? O kelimeyi de artık kullanma! "Değerden" bahsetme bana! "Değerli idi!" deme! Görüyorsun sen de, Bütün o "değerli" diyenlerin, "Değeri" nereye düşürdüğünü.

Arka Kapak Yazısı: "Bilmem kendimi nasıl anlatsam? Biraz neşeli, biraz hüzünlü, biraz da hayallerle ve ümitlerle dolu bir insanım. Her duyguyu yaşamaya çalışıyorum ve her duygu beni "Ben" olarak gösteriyor. Duygu dolu bir insanım ve duygularla insanlığımı, özümü belirtiyorum. Bir gün pencereden bakarken, barışı ne kadar özlediğimi hissettim. "Biraz dağınık ve karışık bir dünyada yaşıyoruz." dedim kendime. "Düşünmemek olur mu seni? Belki sana şiirler yazarım? Belki kitaplar uçar gökyüzünde? Sonra boş bir duvarın önünde durur Ve bir eser yaratırız. Düşünmemek olur mu seni? Şiirlere, gökyüzüne, Duvarlara yazarım belki seni."

Arka Kapak Yazısı: Başımı ona doğru çevirdim ve gülümsedim. Tek içimde, kırıklarla yaşamıyordum artık. Bakışlarım da insanlara kırık bakıyordu. Karşı karşıya otururken hiç fark edilmeyen bir insan olmuştum. Yıllar geçmişti ve benimle tanışma isteğini, şimdi açıklıyordu bu insan. Olup bitenleri anlamanın zorluğunu çekmeye başlamıştım. Ve hiç cevap vermeden, elimdeki kitaba sarılarak kaçar gibisine oradan ayrıldım. Artık bu tür insanlar beni boğuyordu. İçimde sakladığım ruhum, daralıyor ve nefes almak için çırpınıyordu. "Hiçbir şeyden korkmadık. Yaktık, yıktık, böldük, parçaladık. Hiçbir şeyden kaçmadık. Güldük, eğlendik, yedik, içtik. Tek korkumuz olan, tek ulaşamadığımız, şu `insanlığa`, bir türlü yakın olamadık."

Arka Kapak Yazısı: Bir hatıra defterine yazınca,  `O hatıra defterde benim adım anılacak...` diyecek kadar, güzel idi benim düşüncelerim.  Nerden bilirdim ama, adının bile kirlendiğini?  Nerden bilirdim, yırtılmış bir kağıt parçası gibi,  bir canın da parçalanıp atıldığını?  "Aynam düştü yere.  Kırıldı dağıldı aynam.  Eğildim topladım kırıkları.  Eğildim topladım kırıklarımı."