Çocukluğunda babasından şiddet gören lidya biriyle tanışır ve hayatı....

Bazen yazmak, unutmakla aynı şeydir. Bu kitap, okurken kaybolmayı göze alanlar içindir. Sessizlik, boşluk ve kaybolan isimler arasında ilerleyeceksiniz. Şimdi, ilk sayfayı açın ve sessizliğe adım atın.

İkiz kardeşlerin yıllar sonra buluşması

Ay karanlıkta bile yolunu bulmana yardım eder.Ama ya hafızan yıldızlar gibi kayarsa? O zaman geçmişin gökyüzünde saklanır sadece kalbin hatırlamak ister.Mahperi bir isim mi yoksa hatırlanmayı bekleyen bir sır mı? Minay 3 yıldır okulun futbol takımının kaptanı Özgürden hoşlanıyordur.Hislerini söyleyecek kadar cesarete sahip değildir.Bir gün okuldan döndükten sonra odasında kitap okurken telefonuna bir mesaj gelir.O gün içerisinde internette paylaştığı,akşam vakti deniz kenarında yıldızlara bakarken çekindiği fotoğrafın altına anonim bir hesap tarafından yazılan mesajı anlamdırmaya çalışır. ‘Geceyi dinle,yıldızlar sana adımı fısıldayacak Mahperi.’ Kimi hikayeler gökyüzüne yazılır,ay ve yıldızlar şahit olur,kuşlar tanıklık eder.İnsan geçmişini unuttuğunu sanar ama hayat unutturmaz.Mahperi unutulsa da yeniden bulanacak olan bir hikayenin adı..

Bir kara toprak hikâyesi bizimkisi ; Yılların acımızı hafiflestmesini beklerken kara haber ikinci kez çaldı kapımızı

Bazen insanların duygularıyla oynamak, hayatını yerle bir etmekle aynıdır.

Bu aslında, drama yönelik, psikolojinize dokunabilecek bir kitap. İlk kitabım. Umarım ilkine göre güzel olur.

Sevgilisi öldürülen kızın intikamı.

“Sen… çok çiziyorsun galiba,” dedi Deniz, alçak sesle. Eylül şaşırdı. Bir an ne cevap vereceğini bilemedi. “Hı-hı…” diyebildi sadece. “Güzel şeyler mi çiziyorsun?” diye sordu Deniz. Eylül’ün boğazı düğümlendi. Aslında seni çiziyorum, demek istedi ama diyemedi. Bunun yerine defterini göğsüne bastırıp başını salladı. “Ben de çok iyi çizemem ama karalamayı severim,” dedi Deniz, sanki sessizliğini paylaşmak ister gibi. "Ne guzel" dedi sadece kısık, çekingen sesiyle. Deniz o`nun bu halini fark etti ve hafif gülmedi. "Peki, bana çizimlerini gösterir misin?" Dedi ve boğazını temizler gibi yapıp tekrar konuşmaya başladı "yani, sen istersen tabii." Eylül sadece o`na bakıyordu ve bir şey diyemedi. `Senden izinsiz seni çizdiğim resimleri sana nasıl gösteririm?` Diye düşündü içinden. Bu kadar açıklama yeter da, devamı kitapta. Beklerim.

1960 yılında Vitézgéh ülkesinde yaşayan bir mafya ailesinin hikayesi. Ailenin içindeki çatışma, dışardaki tehtidler ve ihanetlerle mücadele.

Gerçekle kurgu arasında sıkışmış bir aşk... Bir seçim, iki dünya... Ve herşeyin merkezinde bir sır:Buraya nasıl geldim?

Bige’nin hayatı bir kazayla değişir; sırlar, tehlikeler ve gizemli bir aşk onu bekler. ‘Mühür’, çözülecek sırlarla dolu bir yolculuk.

Cinayete kurban giden ailesinin katilini bulma karşılığında ülkenin en ölümcül Gölge Timine katılan Neva tesisde yaşamaya başlamasıyla beraber yasayacaklarindan habersizdir

Bir hayat ve vicdanın hayatı süregelen kaybolmayan sesi

Nedir insanı yaşadığını hissettiren? Bir anı mı, bir duygu mu? Cennet kime göre iyidir? Doğruya mı, yanlışa mı? Artık bir önemi yok. Bir önemi yok çünkü çukur kazıldı.. İçine atıldı.. ama üstünü kapatmak unutuldu, canavar çukurdan çıkıyor..

“Bakmayı bırak; yıkım çok yakın.”

Bir Kara gözün delisi olmuştum. Kavuşmanın zor olduğu bir sevdaya tutulmak tam bana göre bir hareket. Hani derler ya "Kul plan yaparken kader güler" diye işte o sözün vücut bulmuş haliyim

Mezarlıktan fısıltılar

“Benim için hakikat sensin; diğer tüm gerçekler senin gölgende kül olur” Gerçeğin ışığına ulaşmak isteyenler, önce yalanların ateşinde yanar. Gerçek… İnsan ona ne kadar yaklaşırsa, o kadar yanar. Yalanın sıcaklığı avutur, ama hakikat acıtır. Ben acıyı seçtim; çünkü yalanla yaşayan ruhlar hiçbir zaman özgür olamaz. Gözlerimi kapatıyorum ve derinlere dalıyorum; deniz gibi karanlık, deniz gibi sonsuz… İşte oradayım. Ve şimdi, gerçekle yüzleşme zamanı. Dünyada yaşayan son ve tek kökü olan babası öldürüldükten sonra yalnız kalan Marin Sören bir mektup alır. Mektubun üzerinde tek bir sembol vardır: iç içe geçmiş kırık bir saat ve siyah bir zambak. Yazıda, babasını gölge timinden birinin öldürdüğü söylenmektedir. Adalet ve intikam arayışıyla Alev Timine sızan Marin, gölge timine yaklaşmak ve gerçeği ortaya çıkarmak için hain rolünü üstlenir. Güvenin, ihanetin ve gerçeklerin gölgesinde her adım ölümcül risklerle doludur. Fakat Demir Arven Loras, Marin’in hain olduğunu biliyordur ve bunu kullanarak Marin’in ona yardım etmesini ister. Marin, hem geçmişiyle hem içindeki karanlıkla hem de yeni kurduğu bu tehlikeli ittifakla hesaplaşmak zorundadır.

Anlatsam roman olur.” “Yaşadıklarım romanlara sığmaz”. Bu ve benzeri cümleleri sık duymuşuzdur. Bunu söyleyen boşa konuşmuyor ama bilebilseydi yine de böyle konuşmazdı. Bilemediklerine gelince… Anlatmaya başlasa bile anlatacakları hemen tükenecektir. Şaşırır, neredeyse kendine küser. Bir romanda yaşananlar birkaç kişinin yaşayabileceklerinden daha çoktur. Esas olan öge, romandır. Ne romanlar yaşanmak üzere yazılmıştır ne de yaşananlar romanlara yazılmıştır. Roman, güzel duyu odağında biçimlenerek içerik kazanan ve bu yolla boyutlanan bir yaratıdır. Roman okumamış, romanı duymamış olanımız yoktur. Ancak okunan romanı düşünce sürecinde işlenecek değerde ele alanımız pek yoktur. Edebiyat eleştirmenleri hariç! Sorun burada başlıyor. Roman üzerinde konuşmak, irdelemelerde bulunmak için ille de edebiyat eleştirmeni mi olmak gerekiyor? Hayır. Eleştiri okulları arasında bulunan bir dal vardır: izlenimci eleştiri. Türkiye`deki roman eleştirileri büyük çoğunlukla izlenimci eleştiri eksenindedir. İzlenimci eleştiri, romanı okuyan kişinin içselliğinde şekillenen bir diğer içeriği odak alır. Bu kitap; okuru eleştirmen kılmaz ama roman hakkında bildiklerini zenginleştirmek, roman okurluğuna yeni bir doğrultu kazandırır. Amaç da bu zaten!

İzmir Egeboyu Sitesinde yaşayan ve çok yakın arkadaş olan Işılay ve Mirza`nın yolları Işılay`ın ailesiyle birlikte Finlandiya`ya taşınmasıyla ayrılmıştır. Mirza`nın üniversite okumak için Finlandiya`nın başkenti olan Helsinki`ye gelmesi ise tesadüf değildir.

Bir aşk hikayesi

Khgsilugssilhbs

Mahallemizin dar sokaklarına akşam yıldızları düşerdi. Herkes kendi telaşına dalar, evlerin ışıkları birer birer yanarken ben gökyüzüne bakmayı alışkanlık edinirdim. Yıldızlar bana hep uzak gelirdi ama yine de onları izlemekten vazgeçmezdim. O gece farklıydı. Sanki gökyüzü sırlarını bana açmaya niyetlenmişti. Sokak lambasının solgun ışığında yürürken bir ses duydum; tanıdık ama daha önce hiç bu kadar derinden hissetmediğim bir ses. Bana dönüp, gülümseyerek fısıldadı: “Sen benim yıldız tozum’sun…”

“Umay Keskin’in hayatı, anne ve babasının ayrılığından sonra dağınık bir yolculuğa dönüşür. Yorgun, bitkin ve yalnızdır… Ta ki bir kitapta kelebeklerin şans getirdiğini okuyana kadar. O günden sonra her şey değişir. Belki de kader, ona hiç beklemediği bir anda yeni bir yol arkadaşını getirecektir…” 🦋