~1.bölüm~: Eylül gökyüzünün griye döndüğü bir kasım sabahı telefonundaki mesajlara dalmıştı bir isim bir fotoğraf bir anı hepsi ona yüzlerce kilometre ötedeki bir adamı hatırlatıyordu kerem onu sosyal medyada tanımış birkaç kelimelik bir sohbetle başlayan ilişki zamanda hayatının merkezi olmuştu kerem. Başka bir şehirde yaşıyordu mesafeler aralarında bir engel gibi görünsede Eylül için bu durum hiç önemli degildi çünkü onun için kerem hayalini kurduğu sevgiyi bağlılığı ve sıcaklığı temsil ediyordu İlk günlerde keremin nazik sözleri bitmeyen ilgisi ve vaatleri eylülün hayatında hiç hissetmediği bir huzur yaratmıştı ama zamanla bu masalın altındaki gerçekler Yavaşça yüzeye çıkacaktı Eylül keremle ilk konuştuğu günü hatırlıyordu sosyal medyada tamamen tesadüfen karşılaşmışlardı keremin bir gönderisine yaptığı yorum kısa bir sohbetin başlamasına vesile olmuştu. İlk başta bu kadar derinleşeceğinu düşünmemişti Ama keremin sıcak ve etkileyici konuşmaları onun içine işleyen melodi gibi yankılanmıştı. "Seninle konuşmak uzun zamandır hissetmediğim bir şey hissettiriyordu."demişti Kerem bir gün."sanki yıllardır seni tanıyor mu şun gibi" Eylül o anda içindeki yalnızlığını Yavaş yavaş dağıldığını hissetmişti. Yıllardır kimseyle böylesine rahat konuşmamıştı keremin kelimeleri ona bir güven hissi veriyordu belkide tamda bu yüzden mesafeler önemini yitirmişti. Onun sesini duyduğu onlarda şehirler arası uzaklıklar bir anda kayboluyor gibiydi kerem hayatındaki boşluğu dolduran bir ışik gibi görünüyordu. Ona çocukluğunu anlatmıştı annesini ne kadar özlediginden kasabanın ıssızlığın dan büyümenin verdiği yalnızlıktan bahsetmişti. Keremde kendi hayatını paylaşmıştı büyük bir şehirde çalıştığını yoğun iş temposundan ve bazan kaçıp uzaklaşmak istediğinden söz etmişti. Fakat Eylül`ün fark etmediği bir şey vardı. Keremin sözlerinin ardından anlatılmamış hikâyeler ve gizlenmiş gerçekler saklıydı.bir gece kerem ona bir mesaj attı. "Seninle konuştuğum her gün hayatımdaki en güzel an oluyor." Eylül`ün kalbi bu cümleyle doldu taştı ama aynı gece keremden bir saat buyunca ses seda çıkmazdı . Bu Eylül`ün içinde küçük bir huzursuzluk uyandırdı ancak bu huzursuzluk bastırmaya çalıştı "belkide işleri var" diye düşündü. kerem zamanla bu sessizlik anları daha sıklaşmaya başladı kerem bazı günler ortadan kayboluyor ardından yoğun bir bahaneyle geri dönüyordu yinede Eylül`ün içindeki hisler okadar güçlüydü ki keremin her şeyi unutuyordu sevgi ona körlüğün bir çeşidini sunmuştu. O ilk zamanlarin heyecanıyla dolu günler yavaş yavaş yerini bir meraka ve huzursuzluğa bırakıyordu ama Eylül bunu henüz açıkça kabul edemiyordu çünkü kerem`in varlığı onun yalnızlığını öyle derin bir şekilde doldurmuştu ki bu boşluğu geri dönmekten korkuyordu bir sabah Eylül telefon ekranına bakarken içten içe bir soru sordu. "BENİ BU KADAR SEVDİĞİNİ SÖYLÜYOR AMA NEDEN HER ZAMAN BİR EKSİKLİK HİSSEDİYORUM?"

Bu soruların cevaplarını herkes merak etmiyor mu

İmkansız bir nefeet kikayesi

İnatçı bir aşktı bizimkisi..

Yayınlarsam okumayın tm mı öylesine yaziyorum

çayım başka çorbam başka gel buraya aşkım başka

Minik adlı kız güvenmemesi gereken birine Güvenir daha sonra sonuçlarına katlanır. ama sonrasında annesine kavuşur ve hasta olup başka bir ülkede kalan babası iyileşir, aile tamamlanır.

pariste doğmuş bir çocuğun futbol hikayesi...

Demet & Taner `seni değerli kılan bu`

Melis&Vedat `Mutlu musun`

Merhaba arkadaşlar, burada size kısa hikayeler yazdım. Umarım beğenirsiniz. (Açıklamada kitabın içinde olan yazıları paylaşmayı •bu kitapta• tercih etmiyorum.)

Sevgi ile ilgili

Hazır mısın? Maceraya

Yanlız kızın hikayesi

Öncelikle herkese merhaba buralarda yeniyim kitabıma bir şans verirseniz çok mutlu olurum.

Bir garip kedi Ponpon’un serüvenleri

Ariana diye bir kız varmış 25 yaşındaymış bu kız deniz Kızıymış ingiltere okyanusunda,ama nefret edermiş deniz kızı olmaktan karaya çıkınca insana dönüşürmüş ama sadece 24 saat insan kalabiliyormuş ama Ariana hep insan olmak istiyormuş, ailesi o daha 10 yaşındayken deniz avcıları tarafından katledildi,Ariana hep tek kaldı ama asla vazgeçmedi,insanlardan korkmuyordu. Alex Williams ingilterede 26 yaşında polis olan Alex Williams babası özel kuvvetlerde askerken hayatını kaybetmiştir,annesi ve ablasıyla yaşıyordur,babasına bir sözü varmış polis olma sözü ve Alex polis olmuştur babasına verdiği sözü tutmuştur,hep iyilik adalet için savaşmıştır.